Ο μητρικός θηλασμός είναι η προέκταση της ενδομήτριας ζωής, ένας αυλός που οδηγεί το βρέφος από το ενδομήτριο στο κοινωνικό περιβάλλον. Ο Πλούταρχος, στο έργο του “Περι Παίδων Αγωγής”, αναφέρει: “…είναι ανάγκη οι ίδιες οι μητέρες να θηλάζουν τα παιδιά τους γιατί και στοργικότερα και με φροντίδα περισσότερη θα τα περιποιηθούν. Αυτές, που είναι φυσικό, από μέσα τους και από την κοιλιά να αγαπάνε τα παιδιά τους…” .
Σύμφωνα με σύγχρονες μελέτες, τα έμβρυα δεν είναι απαθή όντα στη μήτρα αλλά επηρεάζονται και επικοινωνούν. Η ανάπτυξη των αισθήσεών τους συνδέεται άμεσα με το μητρικό θηλασμό. Το δέρμα τους αποτελεί βασικό αισθητήριο και καθιστά αναντικατάστατη την επαφή με το δέρμα της μητέρας κατά τη διάρκεια του θηλασμού, σε βαθμό που εξομοιώνει τη βιολογική σημασία της τροφής, με την συναισθηματική και βιολογική ασφάλεια( skin to skin). Επιπλέον έχει αποδειχθεί επιστημονικά, ότι αφήνοντας το νεογνό στην αγκαλιά της μητέρας αμέσως μετά τον τοκετό προάγουμε την εδραίωση του μητρικού θηλασμού, βοηθούμε στην επέκταση του θηλασμού για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ενώ ενισχύεται το δέσιμο μητέρας βρέφους.
Η συνέχιση της προσπάθειας εγκατάστασης του μητρικού θηλασμού στα μαιευτήρια, έχει καθιερωθεί πλέον μέσα από το αναφαίρετο δικαίωμα της μητέρας να έχει το μωρό δίπλα της όλο το 24ωρο! Αυτή λοιπόν η συν διαμονή μητέρας -νεογνού ή αλλιώς rooming-in, έχει σαν σκοπό την συνέχιση της δυάδας μητέρας- νεογνού, που καλούνται να μάθει ο ένας τον άλλον, να συνεργαστούν και να λειτουργήσουν σαν ομάδα. Βραχυπρόθεσμα παρέχει στο μωρό αίσθημα ασφάλειας, γαλήνης και ηρεμίας που δικαιούται να βιώσει. Μπορεί να χαλαρώνει στη αγκαλιά της μαμάς του πολλές φορές μέσα στη διάρκεια της ημέρας, να τη μυρίζει και να συνδέεται μαζί της σωματικά και συναισθηματικά. Εξάλλου, τα νεογνά, μετά τη γέννηση τους, θέλουν να βρίσκονται διαρκώς μαζί με τη μαμά τους. Μπορεί να θηλάζει ακριβώς την ώρα που πεινάει, ρυθμίζοντας παράλληλα και το στήθος να παράγει όσο γάλα χρειάζεται κάθε φορά. Μαθαίνει πολύ πιο γρήγορα να αναγνωρίζει τη μητέρα του αλλά και τον πατέρα του καθώς όλη η οικογένεια έχει χρόνο να ασχοληθεί ο ένας με τον άλλο για όσο χρόνο επιθυμεί. Ενώ ταυτόχρονα, η μητέρα αρχίζει να αναγνωρίζει τα πρώτα σημάδια πείνας του μωρού της, να τοποθετεί το μωρό στο στήθος της σωστά ώστε ο θηλασμός να είναι μια διαδικασία ανώδυνη και ευχάριστη, αφού θα μπορεί να επιλέξει μια από τις προτεινόμενες θέσεις θηλασμού που ταυτόχρονα θα την βοηθούν να αναπαυθεί συνεχίζοντας να έχει το μωρό της αγκαλιά και μετά το τέλος του θηλασμού.
Για την εφαρμογή της πρακτικής «Rooming In» ο σύντροφος και η διακριτική παρουσία του επισκεπτηρίου θα συμβάλλουν στην επιτυχία της όλης προσπάθειας.